Night of the Witch
30 Απριλίου σήμερα, μια μέρα η οποία στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη θεωρείται ημέρα γιορτής.Αυτό διότι η Walpurgis Night, όπως είναι πιο γνωστή η σημερινή βραδιά, θεωρείται στην γερμανική κυρίως παράδοση, ως η βραδιά που οι μάγισσες μαζεύονταν στην τοποθεσία Brocken με σκοπό να κάνουν τα δικά τους. Ταυτισμένη και με τον εορτασμό την παραμονή της ημέρας του αγίου Walpurga η βραδιά αυτή στην καθολική και βόρεια κυρίως Ευρώπη, σηματοδοτεί και το επίσημο πέρασμα στην άνοιξη, και φυσικά μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για τους παγανιστές αλλά και τους πιστούς, να την γιορτάζει ο καθένας για τους δικούς του λόγους(δηλαδή η μια θρησκεία να κρατάει μακριά την άλλη). Φυσικά ένα τόσο occult έθιμο και παράδοση, αξιοποιήθηκε από πολλούς στο πέρασμα των ετών με τελετές και άλλα τέτοια επιστημονικά, με πιο κράχτη ίσως το γεγονός ότι ο Anton LaVey για να τσιγκλήσει περισσότερο τους οπισθοδρομικούς χριστιανούς αλλά και για να προσηλυτίσει περισσότερους, όρισε αυτή την νύχτα ως την πιο σημαντική γιορτή των Σατανιστών και σαν σήμερα ίδρυσε την Church of Satan το 1966.Φυσικά όσο ενδιαφέρον είναι το συνονθύλευμα φιλοσοφιών και αθεϊσμού, το οποίο είναι επί της ουσίας η φιλοσοφία που ίδρυσε ο LaVey, άλλο τόσο ήταν αυτός ένας showman που με κάθε λογής τέχνασμα θα προσπαθούσε να προκαλέσει και να κεντρίσει το ενδιαφέρον. Οπότε τι καλύτερο να μπούμε και εμείς στο τριπάκι σήμερα και να αξιοποιήσουμε αυτή την βραδιά, για να μιλήσουμε για ακραία μουσική.Συνεπώς Hail Satan και τα σχετικά, και ας αναφερθώ σε μια σειρά από δίσκους που μέχρι τώρα, στην μέση σχεδόν του έτους αυτού μου έχουν κρατήσει συντροφιά.
Για ακόμη μια χρονιά, η ελληνική σκηνή μου έχει προσφέρει πολύ δυνατά και ποιοτικά ακούσματα, με τους Acherontas, το supergroup Κatavasia, τους DreamLongDead και τους τρομερούς (τρομερή παράλειψή μου που δεν τους ήξερα) Macabre Omen να είναι μερικές από τις καλύτερες κυκλοφορίες του έτους.Ενδιαφέρον έχει και ο νέος δίσκος των Devathorn καθώς και το Ηarps of the ancient Temples tων Νοcternity,όπως και αυτός των Kult of Taurus χωρίς κανένα όμως από αυτά να με ενθουσιάσει σε μεγάλο βαθμό.
Νομίζω πως πλέον η αιχμή του δόρατος του ακραίου ήχου είναι η ανάμειξη διαφορετικών μουσικών ειδών και χαοτικών δομών, και όχι τόσο η προσκόλληση στο πρώτο ή το δεύτερο ρεύμα.Οι Leviathan ίσως φέτος να έβγαλαν τον καλύτερο δίσκο τους(μαζί με το Massive Conspiracy Against All Life),ενώ οι Tribulation εξέλιξαν ακόμα περισσότερο τον ήχο τους, σε κάτι που παραπέμπει σε Ghost να παίζουν death 'n' roll ενώ ακούνε το Sister των In Solitude.Δισκάρα.Οι Akhlys με τον φετινό τους δίσκο, The Dreaming I, θύμισαν γιατί ο περσινός δίσκος των Nightbringer ήταν δισκάρα, ενώ οι Πολωνοί Outre, προσέφεραν ένα τρομερό black metal ντεμπούτο (Ghost Chants) που λοξοκοιτάζει στον ορθόδοξο ήχο.Οι Γάλλοι Decline of the I, τιμούν την κατάγωγή τους με ένα progressive-post black δίσκο ο οποίος στα αυτιά μου όμως δεν ήταν όσο συμπαγής θα ήθελα, ένα πρόβλημα που φέτος έχει εμφανιστεί αρκετές φορές και σε βάζει σε δεύτερες σκέψεις για κυκλοφορίες που περιέχουν κατα τ' άλλα τρομερές ιδέες,Αντιθέτως οι έτεροι Γάλλοι The Order of Apollyon τίμησαν τις επιρροές που φέρνουν τα μέλη από τα κύρια συγκροτήματα τους, και παρέδωσαν ένα ηχητικό κολασμένο βομβαρδισμό που όσοι αγαπάνε τους Aosoth, θα τον τιμήσουν.
Για τέλος έμεινε ένας δίσκος που θέτει συμμετοχή για ακραίο δίσκο της χρονιάς( όχι σε εμάς-Χαίρε μεγάλε Vicotnik για αυτό).
Οι Imperial Triumphant με το Abyssal Gods εξαπολύουν ένα χάος δεσμευμένο με τους νόμους των Deathspell Omega.Δίσκος που δεν κουράζει ούτε στιγμή και με πολλές εναλλαγές και μουσικές ιδεές.Δύσκολο άκουσμα.Ό,τι πρέπει δηλαδή.
Φυσικά και φέτος όμως μέχρι τώρα δεν έλειψαν οι δίσκοι εκείνοι που έχουν την πόρωση και την ποιότητα ως αξίες και λάβαρα.Εκπληκτικοί 4 πρώτοι μήνες ειλικρινά.Οι Archgoat απέδειξαν για 3η φορά και πιο εύκολα από ποτέ γιατί είναι οι αξιότεροι συνεχιστές των γιγάντων Blasphemy, ενώ οι Marduk θυμήθηκαν τι γαμάτο που ήταν το Panzer Division Marduk με το φετινό Frontschwein.Οι Perdition Temple έδωσαν τον καλύτερο death/black δίσκο μέχρι τώρα ίσως με ριφφς που κοιτάνε αυτό που κάνανε πέρσυ οι τρομεροί Dead Congregation.Οι Trial με το Vessel μου δώσανε το heavy metal που είχα ανάγκη για φέτος, όπως και οι συγκινητικοί Μanilla Road.Oι Clandestine Blaze κάνον ξανά αυτό που κάνουν τόσο καλά, ενώ οι Sulphur Aeon παραδίδουν ένα τρομερό death metal δίσκο.Συμπαθητική ήταν και η φετινή κυκλοφορία των Goat Semen, όπως και αυτή των Βlack Flame, χωρίς όμως να με κρατήσουν πολύ καμία από τις 2.Κάτι όμως που έκαναν οι τσίτες και τα νεύρα που βγάζει το Axiom των Infernal War.Music to rape the ears.
Ωραίο το briefing που έκανα, και ας φάνηκε σαν ξεπέτα.΄Ελα μου που δεν ήταν όμως, καθώς όσο τους επανέφερα στην μνήμη μου(μαλακίες σε χαρτάκι τα είχα γραμμένα) ξαναάκουγα στιγμές από όλους αυτούς τους δίσκους.Συνεπώς δεν πρόκειται να υπάρξει λίστα με τα ακούσματα μου, καθώς όλο το σημερινό blog ήταν.Θα πω όμως πως αργότερα θα ακολουθήσει ανάρτηση με playlist αφιερωμένο στην σημερινή μέρα.(ευκαιρία δηλαδή να το παίξω ελιτιστής με τα ακούσματα μου).
Για ακόμη μια χρονιά, η ελληνική σκηνή μου έχει προσφέρει πολύ δυνατά και ποιοτικά ακούσματα, με τους Acherontas, το supergroup Κatavasia, τους DreamLongDead και τους τρομερούς (τρομερή παράλειψή μου που δεν τους ήξερα) Macabre Omen να είναι μερικές από τις καλύτερες κυκλοφορίες του έτους.Ενδιαφέρον έχει και ο νέος δίσκος των Devathorn καθώς και το Ηarps of the ancient Temples tων Νοcternity,όπως και αυτός των Kult of Taurus χωρίς κανένα όμως από αυτά να με ενθουσιάσει σε μεγάλο βαθμό.
Νομίζω πως πλέον η αιχμή του δόρατος του ακραίου ήχου είναι η ανάμειξη διαφορετικών μουσικών ειδών και χαοτικών δομών, και όχι τόσο η προσκόλληση στο πρώτο ή το δεύτερο ρεύμα.Οι Leviathan ίσως φέτος να έβγαλαν τον καλύτερο δίσκο τους(μαζί με το Massive Conspiracy Against All Life),ενώ οι Tribulation εξέλιξαν ακόμα περισσότερο τον ήχο τους, σε κάτι που παραπέμπει σε Ghost να παίζουν death 'n' roll ενώ ακούνε το Sister των In Solitude.Δισκάρα.Οι Akhlys με τον φετινό τους δίσκο, The Dreaming I, θύμισαν γιατί ο περσινός δίσκος των Nightbringer ήταν δισκάρα, ενώ οι Πολωνοί Outre, προσέφεραν ένα τρομερό black metal ντεμπούτο (Ghost Chants) που λοξοκοιτάζει στον ορθόδοξο ήχο.Οι Γάλλοι Decline of the I, τιμούν την κατάγωγή τους με ένα progressive-post black δίσκο ο οποίος στα αυτιά μου όμως δεν ήταν όσο συμπαγής θα ήθελα, ένα πρόβλημα που φέτος έχει εμφανιστεί αρκετές φορές και σε βάζει σε δεύτερες σκέψεις για κυκλοφορίες που περιέχουν κατα τ' άλλα τρομερές ιδέες,Αντιθέτως οι έτεροι Γάλλοι The Order of Apollyon τίμησαν τις επιρροές που φέρνουν τα μέλη από τα κύρια συγκροτήματα τους, και παρέδωσαν ένα ηχητικό κολασμένο βομβαρδισμό που όσοι αγαπάνε τους Aosoth, θα τον τιμήσουν.
Για τέλος έμεινε ένας δίσκος που θέτει συμμετοχή για ακραίο δίσκο της χρονιάς( όχι σε εμάς-Χαίρε μεγάλε Vicotnik για αυτό).
Οι Imperial Triumphant με το Abyssal Gods εξαπολύουν ένα χάος δεσμευμένο με τους νόμους των Deathspell Omega.Δίσκος που δεν κουράζει ούτε στιγμή και με πολλές εναλλαγές και μουσικές ιδεές.Δύσκολο άκουσμα.Ό,τι πρέπει δηλαδή.
Φυσικά και φέτος όμως μέχρι τώρα δεν έλειψαν οι δίσκοι εκείνοι που έχουν την πόρωση και την ποιότητα ως αξίες και λάβαρα.Εκπληκτικοί 4 πρώτοι μήνες ειλικρινά.Οι Archgoat απέδειξαν για 3η φορά και πιο εύκολα από ποτέ γιατί είναι οι αξιότεροι συνεχιστές των γιγάντων Blasphemy, ενώ οι Marduk θυμήθηκαν τι γαμάτο που ήταν το Panzer Division Marduk με το φετινό Frontschwein.Οι Perdition Temple έδωσαν τον καλύτερο death/black δίσκο μέχρι τώρα ίσως με ριφφς που κοιτάνε αυτό που κάνανε πέρσυ οι τρομεροί Dead Congregation.Οι Trial με το Vessel μου δώσανε το heavy metal που είχα ανάγκη για φέτος, όπως και οι συγκινητικοί Μanilla Road.Oι Clandestine Blaze κάνον ξανά αυτό που κάνουν τόσο καλά, ενώ οι Sulphur Aeon παραδίδουν ένα τρομερό death metal δίσκο.Συμπαθητική ήταν και η φετινή κυκλοφορία των Goat Semen, όπως και αυτή των Βlack Flame, χωρίς όμως να με κρατήσουν πολύ καμία από τις 2.Κάτι όμως που έκαναν οι τσίτες και τα νεύρα που βγάζει το Axiom των Infernal War.Music to rape the ears.
Ωραίο το briefing που έκανα, και ας φάνηκε σαν ξεπέτα.΄Ελα μου που δεν ήταν όμως, καθώς όσο τους επανέφερα στην μνήμη μου(μαλακίες σε χαρτάκι τα είχα γραμμένα) ξαναάκουγα στιγμές από όλους αυτούς τους δίσκους.Συνεπώς δεν πρόκειται να υπάρξει λίστα με τα ακούσματα μου, καθώς όλο το σημερινό blog ήταν.Θα πω όμως πως αργότερα θα ακολουθήσει ανάρτηση με playlist αφιερωμένο στην σημερινή μέρα.(ευκαιρία δηλαδή να το παίξω ελιτιστής με τα ακούσματα μου).
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου