Listmania 2016- The Mega Ψώνιον version
Επιτέλους τελειώνει!! Μένει λιγότερο από εβδομάδα για να μας αφήσει πίσω του για τα καλά το έτος 2016. Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς για αυτή την χρονιά.Το σίγουρο είναι ότι δεν άφησε κανέναν ασυγκίνητο.Σε κανένα τομέα.Μια διαρκής μεταβολή καταστάσεων επηρέασε κάθε πτυχή της καθημερινότητας μας. Δεν ξέρω πολλούς που τώρα στην λήξη της χρονιάς να θυμούνται εντονότερα τα θετικά από τα αρνητικά και αυτό δεν το θεωρώ τυχαίο.Φυσικά μακάρι να αλλάξει αυτή η εντύπωση,αλλά δεν το πολυπιστεύω.
Κάτι ενθαρρυντικό μεταξύ πολλών όμως που πραγματικά είναι και ο λόγος του παρόντος post, είναι η δεύτερη νιότη, ακμή, πείτε το όπως θέλετε, στην οποία βρίσκεται η μουσική που ακούμε.Όσα χρόνια ασχολούμαι με το μέταλ από σημείο που να μπορώ να το παρακολουθώ,(δεν είναι πολλά αυτά πάντως) ίσως μιλάμε για την παραγωγικότερη χρονιά σχεδόν σε κάθε είδος.Οκ, ναι φίλε αναγνώστη το χρονικό διάστημα 1979-2001 δεν ξανάρχεται, ναι το ξέρω ότι υπάρχει αναβίωση παλιότερων trends, ναι υπάρχουν αντεπιχειρήματα.Εγώ, από την ερασιτεχνική μου ματιά όμως είδα πολλούς βετεράνους να τιμάνε με το παραπάνω το όνομα τους και την ιστορία τους, όπως είδα και ένα καταιγισμό ποιότητας σε σχεδόν κάθε υποείδος. Οι λίστες που θα παραθέσω παρακάτω να είστε σίγουροι ότι είναι τέρμα άδικες και είναι άξιο αναφοράς το γεγονός ότι από φέτος κρατάω τις υπερδιπλάσιες κυκλοφορίες από όσες θα αναφερθούν, ως άκρως ποιοτικές.Η τελική κατάταξη έχει να κάνει με το πόσο πολύ δέθηκα με τις κυκλοφορίες αυτές και πόσες πέρασαν το κριτήριο της συνεχούς ύπαρξης στα ακουστικά/ηχεία μου.Συνεπώς μιλάμε για στείρο υποκειμενισμό και πλήρη αναξιοκρατία.
Πριν ξεκινήσω όμως θα ήθελα να σταθώ σε κάτι τελευταίο.Το προηγούμενο post μου έσπασε μια σιωπή μηνών και μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε σε 2 πραγματικά αγαπημένες κυκλοφορίες( spoiler alert) και στο θέμα της αντίστασης στην κοινωνική κατάπτωση. Το 2016 στο μυαλό μου θα μείνει στην ιστορία ως η χρονιά η οποία επισημοποίησε, με κάθε εκφραστικότητα και παραστατικότητα, και στην συνείδηση του πιο δύσπιστου ή άσχετου ή αδιάφορου, ότι ο κόσμος έχει αλλάξει.Η πορεία που ακολουθούσαν οι ανθρώπινες κοινωνίες τις τελευταίες δεκαετίες οδηγεί σε τέλμα και στην έξαρση ακραίων φαινομένων μίσους για οτιδήποτε διαφορετικό.Από τον συνάνθρωπο μας μέχρι τον πλανητάρχη(sic). Ας ξεκαθαρίσουμε από τώρα πως είμαι ο πλέον ακατάλληλος για κοινωνικοπολιτική ανάλυση και πως η γνώμη μου δεν έχει καμία απολύτως βαρύτητα. Οπότε φίλε για να μην ξεράσεις cringe πήγαινε απευθείας στο τέλος αυτής της παραγράφου.Για όσους ενδιαφέρονται πάντως, θα αρκεστώ στο να πω ότι ο εθνικισμός και η ξενοφοβία, από μειονοτικά ρεύματα, πλέον σε παγκόσμια κλίμακα, μας χτυπάνε την πόρτα.Στην πλάτη. Έχοντας μας πετάξει έξω από τα σπίτια μας.Ναι δεν έχουμε φτάσει στο έσχατο σημείο ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος στην μέση ενός νέου φασιστικού παγκόσμιου πολέμου(προς το παρόν πολεμάμε την τρομοκρατία που εμείς οι ίδιοι γεννήσαμε) και ούτε είμαι προφήτης να ξέρω αν αυτό έρχεται στο εγγύς μέλλον(μάλλον όχι). Έχουμε όμως υποδεχθεί την ωμή αυτή αλήθεια και καλό είναι να μην εθελοτυφλούμε και να αγνοούμε τον ελέφαντα στο δωμάτιο.Πρέπει ο καθένας μας στον βαθμό που του αναλογεί να αντισταθεί και να κατανοήσει τον δαίμονα χωρίς να γίνει και αυτός.Να ξανακερδίσουμε το αυτονόητο, που ίσως δεν το είχαμε και ποτέ στην τελική, και να ασχοληθούμε σε πρώτο βαθμό με τα κοντινά μας άτομα και σε δεύτερο με τον κοινωνικό μας περίγυρο.Και αυτή τη φορά το τέρας του φασισμού δεν αρκεί να το κρύψουμε σε καμιά σπηλιά αλλά πρέπει να το σκοτώσουμε και με το δέρμα του να φτιάξουμε βιβλία και ρούχα.Αυτό που όμως πραγματικά με έχει προβληματίσει, είναι η πεποίθηση πως θα δούμε πολλά ακόμα και θα υποστούμε χειρότερα από ότι η χρονιά που πέρασε.Ας είμαστε προετοιμασμένοι λοιπόν αυτή τη φορά σαν σύνολο και όχι διασκορπισμένοι και διχασμένοι.Στο χέρι μας είναι.Μάταιες αυταπάτες όμως...
Ας προσπεράσουμε την απλοϊκή ερασιτεχνική και γεμάτη παραλείψεις και γενικότητες διαπίστωση αυτή και ας περάσουμε στο κυρίως πιάτο.Το πράγμα έχει ως εξής.Όπως και πέρυσι θα αναφερθώ σε 50 κυκλοφορίες που ξεχώρισα περισσότερο από τις άλλες, ενώ θα υπάρξουν και οι αναφορές στα αγαπημένα Ep/split/demos και στους μή μέταλ δίσκους(με αρκετά μέταλ στοιχεία πάραυτα) που ξεχώρισα. Θα έχω όμως και μια νέα κατηγορία φέτος.Την λεγόμενη : Ναι μεν metal αλλά. Η βλακωδώς ονομασμένη έτσι κατηγορία θα περιλαμβάνει κυκλοφορίες που έχουν πολλά μέταλ στοιχεία αλλά κυρίως θα διακατέχονται από μια hardcore punk/crust/post-hardcore/mathcore/πιστεύω έπιασες το νόημα, διάθεση. Έτσι για να γράφω περισσότερα η ψωνάρα και να κλέβω αναφέροντας περισσότερα ονόματα.Προφανώς στο όνομα κάθε κυκλοφορίας θα υπάρχει παραπομπή για link μπας και θελήσει κανείς να ακούσει τίποτα.
Απατεωνιά πρώτη :
8.Entombed A.D. - Dead Dawn
7.Urgehal - Aeons In Sodom
6.Grand Magus - Sword Songs
5.Megadeth - Dystopia
4.Metal Church - XI
3.Discharge - End of Days
2.Helstar - Vampiro
Απατεωνιά δεύτερη :
14. Slaves B.C. - All Is Dust And I Am Nothing
13.Our Place Of Worship Is Silence - The Embodiment of Hate
12.Morrow - Covenant of Teeth
11.Hesitation Wounds - Awake For Everything
10.Atrament - Eternal Downfall
9.Kvelertak - Nattersferd
8.Sarabante - Poisonous Legacy
7.Ancst - Moloch
6.Trap Them - Feral
5.Oathbreaker - Rheia
4.Mantar - Ode to the Flame
3.Nails - You'll Never Be One of Us
2.Dillinger Escape Plan - Dissociation
1.Kataxnia - Στην Σκιά μιας λαιμητόμου
10.Darkher - Realms
9.Dysrythmia - The Veil of Control
8.Aluk Todolo - Voix
7.Virus - Memento Collider
6.Rival Sons - Hollow Bones
5.Hexvessel - When We Are Death
4.Alaric -End of Mirrors
3.Swans - The Glowing Man
2.Iggy Pop - Post Pop Depression
1.Nick Cave and the Bad Seeds - Skeleton Tree
10.Qrixkuor - Three Devils Dance
9.Vircolac - The Cursed Travails of Demeter
8.Eucharist - Endarkenment
7.Auroch/Mitochondrion - In Cronian Hour (split)
6.Grave Miasma - Endless Pilgrimage
5.Agoraphobic Nosebleed - Arc
4.Toska - Toska
3. Martröð- Transmutation of Wounds
2.Ghost - Popestar
1.Gorguts - Pleades Dust
Πραγματικά η αγαπημένη μας μουσική οφείλει να αποτελεί στήριγμα στην καθημερινότητα μας και συχνά να την ομορφαίνει.Να ακούμε κάτι εντυπωσιακό και να θέλουμε να πανηγυρίσουμε και να πρήξουμε τους πάντες να το ακούσουν, να κολλήσουμε για λίγο τον ιό του ''μεταλλοπατέρα'' και να πείσουμε τον διπλανό μας να το ''νιώσει''.Το heavy metal όπως οτιδήποτε όμορφο πλέον, υπάρχει ακόμα και θα συνεχίσει να υπάρχει χάρη στην αμέριστη στήριξη του απλού οπαδού.Ακόμα και αυτό το προφανές, στην εποχή της οικονομικής κρίσης και των δεκάδων σημαντικότερων προβλημάτων, έχει τεθεί υπό αμφισβήτηση.Τα προβλήματα της καθημερινότητας θα βρουν διέξοδο και προσωρινή αντιμετώπιση μέσα από τις εμπνεύσεις των δημιουργών, οι οποίοι μετά θα θελήσουν να μας την μεταδώσουν.Οφείλουμε να φροντίσουμε όσο μπορούμε να κάνουμε αυτή την σχέση αμφίδρομη μέσω της στήριξης μας. Δεν είμαστε μόνο τυχεροί που η αγαπημένη μας μουσική δίνει το πιο βροντερό παρόν των τελευταίων χρόνων.Είμαστε σε ένα πολύ μικρό βαθμό συνυπεύθυνοι.Ας το απολαύσουμε.
50.Spiritus Mortis - The Year Is One KAI Lord Vicar - Gates Of Flesh
(Νε τι? φινλανδικη DOOM επίθεση)
49.Anciients - Voice of the Void. O Mastodon δίσκος που είχα ανάγκη, και αυτό τους αδικεί.
48.Spire - Entropy. Black metal με έντονο ambient στοιχείο που κοιτάει προς Βlut Aus Nord.
47.Vanhelgd - Temple of Phobos. Swedish death metal με έντονα doom στοιχεία.
46.Suspiral - Delve Into the Mysteries of Transcendence. Ισπανικό Blackened death επικών διαστάσεων.
45.Svartelder - Pyres.Το καλύτερο pure norwegian black metal που άκουσα φέτος.
44.Skáphe - Skáphe². Avante-garde black metal εκ Ισλανδίας που άντεξε το test του χρόνου.
43.Anagnorisis - Peripeteia. Aτμοσφαιρικό blackened death που η ορολογία το υποτιμάει πολύ.
42.Inquisition - Bloodshed Across the Empyrian Altar Beyond the Celestial Zenith. Οι αγαπητοί Inquisition Θα ήταν πολύ ψηλότερα στην κατάταξη καθώς μιλάμε για δισκάρα, αλλά ο παράγοντας ''αναμενόμενο'' έπαιξε τον ρόλο του.
41.Withered - Grief Relic. Technical blackened death για κατεδαφίσεις.
40.Throane - Derrière-nous, la lumière. Γαλλικό Avante-Garde black metal.Συγκλονιστικό.
39.VIII - Decathexis . Ιταλικό orthodox black metal με χοντρές δόσεις DsO.
38.Oranssi Pazuzu - Värähtelijä. Οι Φινλανδοί με συγκλόνισαν φέτος.Δεν ξέρω τι είδος θεωρείται.
37.Chthe'Ilist - Le Dernier Cripuscule.Technical Death metal που οφείλουν όλοι να ακούσουν.
36.Wode - Wode. Μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις της χρονιάς στο black metal.Από Αγγλία.
35.In the Woods... - Pure. Τι να πει κανείς για αυτο το συγκρότημα?Ο νοών νοείτω.
34.Khemmis - Hunted. Από το εξώφυλλο μέχρι την τελεύταια νότα μια τελειότητα.EPIC DOOM.
33.Inter Arma - Paradise Gallows. Αυτός ο δίσκος βαράει κάθε ταμπέλα του extreme metal στο
ψαχνό με συγκλονιστικά αποτελέσματα.Best overall Metal disc for 2016??
32.Temple Nightside - The Hecatomb. Εκεί στην Ωκεανία οι σπηλιές συνοδεύονται και με αποθέματα έμπνευσης?
31.Gatecreeper - Sonoran Depravation.Best swedish death metal disc for 2016.
30.Bossk - Audio Noir.To σοκ της πρώτης ακρόασης ακόμα και σήμερα αξεπέραστο.
29.Vainaja - Verenvalaja.DOOM DEATH από υπερσυγκρότημα.
28.Ηowls of Ebb - Cursus Impasse: The Pendomic Vows.Avante-Garde Blackened Death Metal.
27.Phobocosm - Bringer of Drought.Canadian Blackened Death Metal.Δισκάρα. Γενικά σε αυτή την
50άδα πέρα από την τελική δεκάδα οι άλλες θέσεις ταξινομούνται ανάλογα τα εκάστοτε γούστα μου.Τεράστιες αδικίες όπως αυτή εδώ.
26.Asphyx - Incoming Death. Οι θεοί ποτέ δεν απογοητεύουν και το σερί θα συνεχιστεί.
25.Anaal Nathrakh - The Whole of the Law. Με το συγκρότημα είχα τουριστική σχέση.Αυτό που έκαναν φέτος όμως με άφησε άφωνο.Και όλα ξεκίνησαν απο την γαμημένα τέλεια διασκευή του Powerslave.Τι έχανα το άτομο.
24.Polyptich - Defying the Metastasis. Τεχνικό blackened death.Ναι ξέρω έχω πολλά τέτοια στην λίστα.Κανένα όμως δεν μου άφησε την εντύπωση ότι ακούω κάτι που θα με κάνει να νιώθω εξυπνότερος.
23.Destroyer 666 - Wildfire.Αν δεν είχε πεθάνει λίγο από το hype σίγουρα θα ήταν ψηλότερα.Δεν βρίσκει κανείς κάθε μέρα τόσο αβίαστα cool blackthrash με τόσες τραγουδάρες
22.Behexen - The Poisonous Path. Ο δρόμος που ακολουθούν στους τελευταίους τους δίσκους κορυφώνεται σε κάτι κατάμαυρο με πειστικά πορωτικές συνθέσεις .
21.Schammash - Triangle. Ένας δίσκος σε 3 γιγάντιες δόσεις.Όραμα θέληση και προοπτική.Δεν περίμενα πως κάτι τόσο γιγάντιο σε διάρκεια θα με άφηνε άφωνο.Avante-Garde Black Metal.
20.Ravencult - Force of Profanation. Τους ξέρουμε και τους αγαπάμε.Και το Morbid Blood ήταν ένα σοκ.Οι τύποι όχι απλά δεν επαναπαύθηκαν. Το αντίθετο μάλλον.RIFFS RIFFS RIFFS.
19.Terra Tenebrosa - The Reverses. Avante-Garde Black Metal από Σουηδία. Πραγματική έμπνευση και ηχητική υπόκρουση σε ένα θέατρο του παραλόγου.Καλλιτέχνες.
18.Abbath - Abbath. Ειλικρινά με το χέρι στην καρδιά, μετά την διάσπαση των Immortal ποιός το περίμενε?Εγώ πάντως όχι και με έκανε να καταπιώ την γλώσσα μου με το χαστούκι που μου έδωσε.
17.Altarage - NIHL. Blackened death metal με ουσία αιχμή, σκοτάδι τρόμο και όγκο.Δέος.
16. Naðra- Allir vegir til glötunar. Σας έχω ξαναπεί πόσο αγαπώ την ισλανδική σκηνή ε?Ε??
15.Hail Spirit Noir - Mayhem In Blue. Δεν ξέρω αν ο τίτλος και το εξώφυλλο έχουν να κάνουν με την ταφόπλακα ψυχών που είναι η Μεσόγειος ελέω μεταναστευτικού, ξέρω όμως ότι ίσως εδώ έχουμε την κορύφωση της τέχνης που δημιουργεί αυτό το συγκρότημα.
14.Plebean Grandstand - False Highs, True Lows : Γαλλικό Avante Garde Black Metal που μπλέκεται με mathcore και powerviolence.Επίσης τι ονοματάρα συγκροτήματος είναι αυτή?Ειλικρινά ακούστε το για να το πιστέψετε.Αγαπημένοι.
13.Aenaon - Hypnosophy. Οι τύποι με το Extance με έκαναν να πιστέψω ότι πέτυχαν κάτι τρομερό για τα δεδομένα του ήχου σε παγκόσμια κλίμακα.Ε τώρα με διέψευσαν πανηγυρικά.Ολοκληρωμένη καλλιτεχνική πρόταση.
12.Agatus - Eternalist.Όταν είδα ότι ανακοινώθηκε ο νέος τους δίσκους περίμενα μια κατεύθυνση προς το τελικό αποτέλεσμα αλλά όχι σίγουρα το αποτέλεσμα καθαυτό.Δεν ξέρω πόσα ψεγάδια έχει αυτός ο δίσκος, που δεν διεκδικεί βραβέιο πρωτοτυπίας, αλλά το συναίσθημα που εκπέμπουν οι συνθέσεις δεν το βρίσκω συχνά.Καθόλου συχνά.
11.Book of Sand - Occult Anarchist Propaganda. One man project από την Mineapolis.Experimental black metal με σαφή χροιά Red Anarchist Black Metal.Δεν έχω πολλά να πω για αυτή την κυκλοφορία αλλά μια ακρόαση δεν φτάνει για να πίασεις τι γίνεται εδώ.Και σήκωσε την γροθιά σου.
Είχα γράψει ότι ο προηγούμενος δίσκος τους είναι δεκάρι ακατέβατο.Δεν βρίσκεις συχνά black metal συγκρότημα να επιχειρεί να γράψει ένα τεράστιο έργο βασισμένο σε θεατρική δομή τόσο μεγάλης διάρκειας.Εδώ, ανάμεσα στους προοδευτικούς ρυθμούς, στον χαρακτηριστικό τους ήχο και στο έντονο στοιχείο του ελληνικού black metal ήχου, βρίσκεις την τελειότητα.Οι φωνητικές ακροβασίες του τραγουδιστή δε, δίνουν μια επιπλέον θεατρικότητα και αίσθηση μεγαλείου.
Το βλέπεις το όνομα άπιστε?Το εξώφυλλο το βλέπεις?Αν αυτά δεν σου λένε τίποτα, πήγαινε παρακάτω.Εδώ μιλάμε για τον ορισμό του έπους.Με συνθέσεις υπερ του δέοντος επικές, πολεμικές, ταξιδιάρικες, ατσαλένιες.Με έναν ήχο για σεμινάριο.Με ένα τραγουδιστή που θα θυμίσει ένα συνδυασμό Mark Shelton και Mike Scalzi. Ακόμα και λίγο από Eric Adams και Tim Baker. Ω θεοί, the riddle of steel has been revealed.Μέταλ φτιαγμένο με καρδιά και ατσάλι.
Brutal progressive technical death metal. Έτσι έλεγε η περιγραφή.Καταξιωμένο όνομα στους γνώστες ήδη οι Mithras(εγώ φέτος τους έμαθα ο κατσαπλιάς).Αλλά η περιγραφή ξέχασε κάτι σημαντικό.Αμεσότητα και ευκολομνημόνευτες συνθέσεις.Μα καλά πως γίνεται αυτό?Και σε ένα κοσμολογικό/μαθηματικό sci - fi περιβάλλον?Ναι ρε γαμώ την τρέλα μου.Έχουν γραφτεί πολλά για αυτό τον δίσκο από την κυκλοφορία του και εγώ δεν είμαι ο κατάλληλος να πω λέξη παραπάνω.
Aς προσπεράσουμε το τραγικά κάκιστο εξώφυλλο που παραδόξως με έκανε και γέλασα.Ο δίσκος χτυπάει αλύπητα, από ιndustrial black metal, μέχρι pure avante garde σημεία, έως και γυναικεία φωνητικά.Ανελέητα death metal riffs έως και ατμοφαιρικά folk σημεία.Όταν η ταμπέλα του avante-garde παύει να είναι αυτοσκοπός και γίνεται ουσιαστική όσο δεν πάει μέσα στο όραμα ενός ανθρώπου.Η ιδιαιτερότητα αυτού του συγκροτήματος προκύπτει από την εσωτερική ανάγκη καλλιτεχνικής έκφρασης και όχι από τα συνοδευτικά που ακολουθούν την ταμπέλα μεταλ όταν αναφέρεται κάποιος σε αυτούς.Με σόκαρε σε τεράστιο βαθμό.
Δεν ξέρω αν εδώ οι γίγαντες αυτοί πιάνουν τα δυσθεώρητα στάνταρς που οι ίδιοι έθεσαν με τις προηγούμενες κυκλοφορίες τους(αλλά διάολε έφτασαν κοντά).Δεν ξέρω επίσης τι στο διάολο θα κυκλοφορήσουν στους επόμενους δίσκους τους.Στέκονται όμως εκεί ψηλά με τους Teitanblood και τους δικούς μας Dead Congregation ως οι άρχοντες του σύγχρονου death metal.Ενα κλινικά προσεγμένο αριστούργημα, τόσο βίαιο και επιθετικό όσο και ατμοσφαιρικό.Τεράστιοι.
Eastern music(αν υπάρχει κάτι τέτοιο), gospel,blues,soul και industrial black metal.Πως μπλέκουν όλα αυτά σε ένα δίσκο που θα κάνει τους pure-ίστες να φύγουν τρέχοντας?Αυτό τον ήχο τον είχες ανάγκη αλλά δεν το ήξερες.Αυτό τον ήχο και τον συνδυασμό τον έψαχνες αλλά δεν ήξερες που να κοιτάξεις.Δεν ξέρω αν τεχνικά/μουσικά είναι άρτιο ή αν τα samples είναι τοποθετημένα to the point, ξέρω ότι αυτή η μίξη είναι τόσο προσιτή και ευκολομνημόνευτη, που καταφέρνει να εντυπωσιάσει όποιον αποφασίσει να ασχοληθεί μακριά απο τις προκαταλήψεις.Οφείλουν αυτα τα τραγούδια να γίνουν soundtracks σε urban b-movie cult ταινίες ταραντινικής αισθητικής.Τhe river bed will run red with the blood of the saints and the blood of the holy.
Όσοι παρακολουθούν αυτό το blog ξέρουν σίγουρα το κόλλημα μου με το γαλλικό black metal.Ήταν αυτό που με έκανε όταν πρωτοψαχνόμουν να ασχοληθώ με την μετα 90ς σκηνή του black metal.Oι Αntaeus στυλοβάτες αυτής της σκηνής, ξύπνησαν το black metal από λήθαργο με το συγκλονιστικο Cut Your Flesh And Worship Satan.Ο MkM είναι στα αυτιά μου ένας συγκλονιστικός στιχουργός/ερμηνευτής του οποίου οι προσωπικοί δαίμονες είναι η κινητήριος δύναμη και το επιστέγασμα στην τέχνη που δημιουργεί o Set.Σαπίλα, δυσωδία, μίσος, αποξένωση , αντιδραστικότητα.Και όλα αυτά στον νέο δίσκο του συγκροτήματος μετά από 10 χρόνια. Από την παραγωγή μέχρι τα drums-υπόδειγμα και τα θεότρελα φωνητικά του κτήνους αυτού είναι όλα τόσο φρέσκα που στην τελική θα σαπίσουν πιο γρήγορα τα αυτιά σου απ'ότι ο δίσκος.
Το ξέραμε ότι έρχεται.Το ξέραμε ότι θα είναι καλό.Το ξέραμε πόσο νέρντουλες είναι οι τύποι.Ξέραμε ότι σίγουρα θα προετοιμάσουν κάτι απίστευτα ποιοτικό.Ίσως μέσα μας παρακαλούσαμε να μείνει αρκετή δόση thrash στο δίσκο για να έχουμε να μιλάμε για ένα συγκρότημα που διακρίνεται μέσα σε ένα ιδίωμα που είναι στην εντατική. Έλα μου όμως που το Terminal Redux είναι αυτά και πολλά παραπάνω.Είναι ένα ρίσκο, τόσο φρέσκο, τόσο ανεπιτήδευτο, τόσο γαμημένα metal, είναι πολλά.Είναι ολοκληρωμένο και πλέον το να κοτσάρεις την λέξη thrash δίπλα τους, κολακεύει το thrash.Και οι Deliverance(Opeth ντε!) τεχνοτροπίες στα ''Charging..'' και ''Recharging..'' είναι για μένα το κερασάκι στην τούρτα αυτού του sci fi concept έπους.Κάθε κομμάτι, μεμονωμένο κόσμημα.
Όταν ανακοινώσανε ότι τα φωνητικά θα τα αναλάβει εξ ολοκλήρου ο Nocturno Culto, όλοι μέσα μας όσο και αν αγαπάμε τις cult/true metal/speed εμπνεύσεις του Gylve, αναθαρρήσαμε.Πιστέψαμε ότι θα έχουμε αυτό το ψύχος και την μαυρίλα και αποξένωση που γεννάνε τα Warrior - φωνητικά του Culto.Ε λοιπόν είχαμε αρκετά παραπάνω.Ο δίσκος εξέπληξε τόσο εμένα αλλά και όσους πιστεύανε ότι το Underground Resistance ήταν η κορύφωση αυτής της περιόδου του συγκροτήματος.Εδώ μιλάμε για φροντιστήριο σύνθεσης heavy metal.Δίδαξαν. Δεν είχαν να αποδείξουν τίποτα σε κανέναν και όμως απόδειξαν πως στο διάολο γίνεται μια συγκλονιστική αλλαγή ρυθμού, πως είναι ο τέλειος heavy ήχος με μια αίσθηση μαυρίλας να πλανάται παντού.Από το εξώφυλλο μέχρι τα αργόσυρτα σημεία.Ο κεραυνός έσκασε, και αν και δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας(απλά πήρανε στοιχεία από τον καλύτερο τους εαυτό), είναι σίγουρα μια γιορτή του μέταλ.Κοπανήσου πιες μπύρες γκάριζε με αυτό τον δίσκο, και ίσως καταλάβεις μεταξύ των ακροάσεων τι είναι αυτό που κάνει το black metal πραγματικά μαύρο.
Τι να πει κανείς για αυτό το συγκρότημα?Τι να αναλύσει που δεν έχει αναλυθεί?Τι θεωρίες να διατυπώσει που δεν έχουν διατυπωθεί?Πολλοί, πάρα πολλοί, προσπάθησαν να πάρουν λίγη από την δόξα τους και να την ενσωματώσουν στην μουσική τους.Πολλοί από αυτούς τους μιμητές είναι κάθε χρόνο στις λίστες μου.Αυτός ο δίσκος που για EP περιμέναμε, full length έσκασε, πήρε ψυχές,κεφάλια,αυτιά,μάτια κόκαλα.Και τα έλιωσε, τόσο επιθετικά, τόσο μηδενιστικά, τόσο τεχνοκρατικά, τόσο δομημένα ίσως όσο ποτέ αν και περιμέναμε αυτή την στροφή από τις τελευταίες τους κυκλοφορίες.Δεν περιμέναμε όμως τέτοια αβίαστη πειστικότητα και επιστροφή(αν φύγανε ποτέ), από τον θρόνο που κάθονται από το 2004 και μετά.Καθόρισαν μια ολόκληρη σκηνή, ενώ η προσέγγιση τους, αν και σίγουρα πάτησε σε συγκροτήματα του παρελθόντος, ετερόκλητα μουσικά μεταξύ τους, επηρέασε επίσης ετερόκλητα μεταξύ τους συγκροτήματα. Εδώ όμως το βροντερό παρόν που φωνάξανε με την υπερφυσική δαιμονική τους φωνή σε καθηλώνει.Αν αντέξεις να απορροφήσεις τα όσα γίνονται σε 4 μόλις κομμάτια.
Η θέση εδώ είναι τιμητική καθώς η συμπλήρωση 10 χρόνων από τον τελευταίο δίσκο του συγκροτήματος συνοδεύθηκε από επανακυκλοφορία του. Αν δεν υπήρχε στην θέση 0 αυτός ο δίσκος για τον γράφοντα, δεν θα υπήρχε κανείς από όσους έχω αναφέρει μέχρι τώρα ίσως.Ο δίσκος που με έμπασε στο extreme metal, ακόμη και σήμερα στα αυτιά μου στέκει αγέρωχος επιβλητικός, αρχηγικός, φρέσκος και καθηλωτικός. Μεγαλείο που χτυπάει κάθε ταμπέλα του extreme ήχου.
Y.Γ.1.Όπως βλέπει κάποιος, πολλοί βετεράνοι που δεν μπηκαν στο veteran top 10, ήταν στην τελική 50αδα.O λόγος απλός.Οι δίσκοι τους παραήταν καλοί.Όχι απλά τίμιοι.
Υ.Γ.2.Mortui Vivos Docent. Το έχω αναφέρει αρκετές φορές.Ο νεκροί διδάσκουν ζωή.Μια φράση για μένα που σημαίνει πολλά.Το 2016 παίρνει καθώς φεύγει και τους πολλούς επώνυμους θανάτους καθώς και άπειρα θύματα τόσο της τρομοκρατίας, όσο και ενός ιμπεριαλιστικού πολέμου.Δεν θα πραγματοποιήσω νεκρολογία, αλλά θα αρκεστώ σε κάτι περιεκτικό.Η έννοια θάνατος και απώλεια, πλέον έχει χάσει την σημασία της, έχουμε γίνει χοντρόπετσοι, τα κοιτάμε όλα λογιστικά.Δεν προλαβαίνουμε να θρηνήσουμε για τίποτα καθώς ακολουθούν συνεχώς νέοι θάνατοι.Τελικά γινόμαστε αναίσθητοι και ίσως αυτός να ήταν ο σκοπός εξαρχής.Μην περιμένετε την απώλεια για να ευαισθητοποιηθείτε για κάτι η κάποιον.Γιατί ίσως ούτε τότε έχετε την ευκαιρία.Αλλά να είστε σίγουροι πως η απώλεια θα σας μάθει πως να εκτιμήσετε τα όσα έχετε κοντά σας, από τους οικείους σας μέχρι και να επανακαθορίσετε τις προτεραιότητες και τα όνειρά σας.Τα μαθήματα της απώλειας είναι τόσο σκληρά, όσο και αποτελεσματικά, αλλά μην καταφύγετε στον έσχατο τρόπο διδασκαλίας μιας αξίας.Σκεφτείτε.Και απολαύστε την μουσική η οποία δεν φθείρεται με τον χρόνο όντας πραγματική τέχνη.
Υ.Γ.3.Καλές γιορτές με υγεία κι ευημερία!
Κάτι ενθαρρυντικό μεταξύ πολλών όμως που πραγματικά είναι και ο λόγος του παρόντος post, είναι η δεύτερη νιότη, ακμή, πείτε το όπως θέλετε, στην οποία βρίσκεται η μουσική που ακούμε.Όσα χρόνια ασχολούμαι με το μέταλ από σημείο που να μπορώ να το παρακολουθώ,(δεν είναι πολλά αυτά πάντως) ίσως μιλάμε για την παραγωγικότερη χρονιά σχεδόν σε κάθε είδος.Οκ, ναι φίλε αναγνώστη το χρονικό διάστημα 1979-2001 δεν ξανάρχεται, ναι το ξέρω ότι υπάρχει αναβίωση παλιότερων trends, ναι υπάρχουν αντεπιχειρήματα.Εγώ, από την ερασιτεχνική μου ματιά όμως είδα πολλούς βετεράνους να τιμάνε με το παραπάνω το όνομα τους και την ιστορία τους, όπως είδα και ένα καταιγισμό ποιότητας σε σχεδόν κάθε υποείδος. Οι λίστες που θα παραθέσω παρακάτω να είστε σίγουροι ότι είναι τέρμα άδικες και είναι άξιο αναφοράς το γεγονός ότι από φέτος κρατάω τις υπερδιπλάσιες κυκλοφορίες από όσες θα αναφερθούν, ως άκρως ποιοτικές.Η τελική κατάταξη έχει να κάνει με το πόσο πολύ δέθηκα με τις κυκλοφορίες αυτές και πόσες πέρασαν το κριτήριο της συνεχούς ύπαρξης στα ακουστικά/ηχεία μου.Συνεπώς μιλάμε για στείρο υποκειμενισμό και πλήρη αναξιοκρατία.
Πριν ξεκινήσω όμως θα ήθελα να σταθώ σε κάτι τελευταίο.Το προηγούμενο post μου έσπασε μια σιωπή μηνών και μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε σε 2 πραγματικά αγαπημένες κυκλοφορίες( spoiler alert) και στο θέμα της αντίστασης στην κοινωνική κατάπτωση. Το 2016 στο μυαλό μου θα μείνει στην ιστορία ως η χρονιά η οποία επισημοποίησε, με κάθε εκφραστικότητα και παραστατικότητα, και στην συνείδηση του πιο δύσπιστου ή άσχετου ή αδιάφορου, ότι ο κόσμος έχει αλλάξει.Η πορεία που ακολουθούσαν οι ανθρώπινες κοινωνίες τις τελευταίες δεκαετίες οδηγεί σε τέλμα και στην έξαρση ακραίων φαινομένων μίσους για οτιδήποτε διαφορετικό.Από τον συνάνθρωπο μας μέχρι τον πλανητάρχη(sic). Ας ξεκαθαρίσουμε από τώρα πως είμαι ο πλέον ακατάλληλος για κοινωνικοπολιτική ανάλυση και πως η γνώμη μου δεν έχει καμία απολύτως βαρύτητα. Οπότε φίλε για να μην ξεράσεις cringe πήγαινε απευθείας στο τέλος αυτής της παραγράφου.Για όσους ενδιαφέρονται πάντως, θα αρκεστώ στο να πω ότι ο εθνικισμός και η ξενοφοβία, από μειονοτικά ρεύματα, πλέον σε παγκόσμια κλίμακα, μας χτυπάνε την πόρτα.Στην πλάτη. Έχοντας μας πετάξει έξω από τα σπίτια μας.Ναι δεν έχουμε φτάσει στο έσχατο σημείο ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος στην μέση ενός νέου φασιστικού παγκόσμιου πολέμου(προς το παρόν πολεμάμε την τρομοκρατία που εμείς οι ίδιοι γεννήσαμε) και ούτε είμαι προφήτης να ξέρω αν αυτό έρχεται στο εγγύς μέλλον(μάλλον όχι). Έχουμε όμως υποδεχθεί την ωμή αυτή αλήθεια και καλό είναι να μην εθελοτυφλούμε και να αγνοούμε τον ελέφαντα στο δωμάτιο.Πρέπει ο καθένας μας στον βαθμό που του αναλογεί να αντισταθεί και να κατανοήσει τον δαίμονα χωρίς να γίνει και αυτός.Να ξανακερδίσουμε το αυτονόητο, που ίσως δεν το είχαμε και ποτέ στην τελική, και να ασχοληθούμε σε πρώτο βαθμό με τα κοντινά μας άτομα και σε δεύτερο με τον κοινωνικό μας περίγυρο.Και αυτή τη φορά το τέρας του φασισμού δεν αρκεί να το κρύψουμε σε καμιά σπηλιά αλλά πρέπει να το σκοτώσουμε και με το δέρμα του να φτιάξουμε βιβλία και ρούχα.Αυτό που όμως πραγματικά με έχει προβληματίσει, είναι η πεποίθηση πως θα δούμε πολλά ακόμα και θα υποστούμε χειρότερα από ότι η χρονιά που πέρασε.Ας είμαστε προετοιμασμένοι λοιπόν αυτή τη φορά σαν σύνολο και όχι διασκορπισμένοι και διχασμένοι.Στο χέρι μας είναι.Μάταιες αυταπάτες όμως...
Ας προσπεράσουμε την απλοϊκή ερασιτεχνική και γεμάτη παραλείψεις και γενικότητες διαπίστωση αυτή και ας περάσουμε στο κυρίως πιάτο.Το πράγμα έχει ως εξής.Όπως και πέρυσι θα αναφερθώ σε 50 κυκλοφορίες που ξεχώρισα περισσότερο από τις άλλες, ενώ θα υπάρξουν και οι αναφορές στα αγαπημένα Ep/split/demos και στους μή μέταλ δίσκους(με αρκετά μέταλ στοιχεία πάραυτα) που ξεχώρισα. Θα έχω όμως και μια νέα κατηγορία φέτος.Την λεγόμενη : Ναι μεν metal αλλά. Η βλακωδώς ονομασμένη έτσι κατηγορία θα περιλαμβάνει κυκλοφορίες που έχουν πολλά μέταλ στοιχεία αλλά κυρίως θα διακατέχονται από μια hardcore punk/crust/post-hardcore/mathcore/πιστεύω έπιασες το νόημα, διάθεση. Έτσι για να γράφω περισσότερα η ψωνάρα και να κλέβω αναφέροντας περισσότερα ονόματα.Προφανώς στο όνομα κάθε κυκλοφορίας θα υπάρχει παραπομπή για link μπας και θελήσει κανείς να ακούσει τίποτα.
Απατεωνιά πρώτη :
10 κυκλοφορίες βετεράνων του χώρου οι οποίες ήταν over 7 under/equal to 8.5
9.Dark Funeral - Where Shadows Forever Reign8.Entombed A.D. - Dead Dawn
7.Urgehal - Aeons In Sodom
6.Grand Magus - Sword Songs
5.Megadeth - Dystopia
4.Metal Church - XI
3.Discharge - End of Days
2.Helstar - Vampiro
Απατεωνιά δεύτερη :
Top 15 Ναι μεν metal αλλά
15. Martyrdod - List14. Slaves B.C. - All Is Dust And I Am Nothing
13.Our Place Of Worship Is Silence - The Embodiment of Hate
12.Morrow - Covenant of Teeth
11.Hesitation Wounds - Awake For Everything
10.Atrament - Eternal Downfall
9.Kvelertak - Nattersferd
8.Sarabante - Poisonous Legacy
7.Ancst - Moloch
6.Trap Them - Feral
5.Oathbreaker - Rheia
4.Mantar - Ode to the Flame
3.Nails - You'll Never Be One of Us
2.Dillinger Escape Plan - Dissociation
1.Kataxnia - Στην Σκιά μιας λαιμητόμου
Top 10 Not metal enough albums
10.Darkher - Realms
9.Dysrythmia - The Veil of Control
8.Aluk Todolo - Voix
7.Virus - Memento Collider
6.Rival Sons - Hollow Bones
5.Hexvessel - When We Are Death
4.Alaric -End of Mirrors
3.Swans - The Glowing Man
2.Iggy Pop - Post Pop Depression
1.Nick Cave and the Bad Seeds - Skeleton Tree
Top 10 Splits/Demos/Ep's
10.Qrixkuor - Three Devils Dance
9.Vircolac - The Cursed Travails of Demeter
8.Eucharist - Endarkenment
7.Auroch/Mitochondrion - In Cronian Hour (split)
6.Grave Miasma - Endless Pilgrimage
5.Agoraphobic Nosebleed - Arc
4.Toska - Toska
3. Martröð- Transmutation of Wounds
2.Ghost - Popestar
1.Gorguts - Pleades Dust
Πραγματικά η αγαπημένη μας μουσική οφείλει να αποτελεί στήριγμα στην καθημερινότητα μας και συχνά να την ομορφαίνει.Να ακούμε κάτι εντυπωσιακό και να θέλουμε να πανηγυρίσουμε και να πρήξουμε τους πάντες να το ακούσουν, να κολλήσουμε για λίγο τον ιό του ''μεταλλοπατέρα'' και να πείσουμε τον διπλανό μας να το ''νιώσει''.Το heavy metal όπως οτιδήποτε όμορφο πλέον, υπάρχει ακόμα και θα συνεχίσει να υπάρχει χάρη στην αμέριστη στήριξη του απλού οπαδού.Ακόμα και αυτό το προφανές, στην εποχή της οικονομικής κρίσης και των δεκάδων σημαντικότερων προβλημάτων, έχει τεθεί υπό αμφισβήτηση.Τα προβλήματα της καθημερινότητας θα βρουν διέξοδο και προσωρινή αντιμετώπιση μέσα από τις εμπνεύσεις των δημιουργών, οι οποίοι μετά θα θελήσουν να μας την μεταδώσουν.Οφείλουμε να φροντίσουμε όσο μπορούμε να κάνουμε αυτή την σχέση αμφίδρομη μέσω της στήριξης μας. Δεν είμαστε μόνο τυχεροί που η αγαπημένη μας μουσική δίνει το πιο βροντερό παρόν των τελευταίων χρόνων.Είμαστε σε ένα πολύ μικρό βαθμό συνυπεύθυνοι.Ας το απολαύσουμε.
25 κυκλοφορίες που ξεχώρισαν
50.Spiritus Mortis - The Year Is One KAI Lord Vicar - Gates Of Flesh
(Νε τι? φινλανδικη DOOM επίθεση)
49.Anciients - Voice of the Void. O Mastodon δίσκος που είχα ανάγκη, και αυτό τους αδικεί.
48.Spire - Entropy. Black metal με έντονο ambient στοιχείο που κοιτάει προς Βlut Aus Nord.
47.Vanhelgd - Temple of Phobos. Swedish death metal με έντονα doom στοιχεία.
46.Suspiral - Delve Into the Mysteries of Transcendence. Ισπανικό Blackened death επικών διαστάσεων.
45.Svartelder - Pyres.Το καλύτερο pure norwegian black metal που άκουσα φέτος.
44.Skáphe - Skáphe². Avante-garde black metal εκ Ισλανδίας που άντεξε το test του χρόνου.
43.Anagnorisis - Peripeteia. Aτμοσφαιρικό blackened death που η ορολογία το υποτιμάει πολύ.
42.Inquisition - Bloodshed Across the Empyrian Altar Beyond the Celestial Zenith. Οι αγαπητοί Inquisition Θα ήταν πολύ ψηλότερα στην κατάταξη καθώς μιλάμε για δισκάρα, αλλά ο παράγοντας ''αναμενόμενο'' έπαιξε τον ρόλο του.
41.Withered - Grief Relic. Technical blackened death για κατεδαφίσεις.
40.Throane - Derrière-nous, la lumière. Γαλλικό Avante-Garde black metal.Συγκλονιστικό.
39.VIII - Decathexis . Ιταλικό orthodox black metal με χοντρές δόσεις DsO.
38.Oranssi Pazuzu - Värähtelijä. Οι Φινλανδοί με συγκλόνισαν φέτος.Δεν ξέρω τι είδος θεωρείται.
37.Chthe'Ilist - Le Dernier Cripuscule.Technical Death metal που οφείλουν όλοι να ακούσουν.
36.Wode - Wode. Μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις της χρονιάς στο black metal.Από Αγγλία.
35.In the Woods... - Pure. Τι να πει κανείς για αυτο το συγκρότημα?Ο νοών νοείτω.
34.Khemmis - Hunted. Από το εξώφυλλο μέχρι την τελεύταια νότα μια τελειότητα.EPIC DOOM.
33.Inter Arma - Paradise Gallows. Αυτός ο δίσκος βαράει κάθε ταμπέλα του extreme metal στο
ψαχνό με συγκλονιστικά αποτελέσματα.Best overall Metal disc for 2016??
32.Temple Nightside - The Hecatomb. Εκεί στην Ωκεανία οι σπηλιές συνοδεύονται και με αποθέματα έμπνευσης?
31.Gatecreeper - Sonoran Depravation.Best swedish death metal disc for 2016.
30.Bossk - Audio Noir.To σοκ της πρώτης ακρόασης ακόμα και σήμερα αξεπέραστο.
29.Vainaja - Verenvalaja.DOOM DEATH από υπερσυγκρότημα.
28.Ηowls of Ebb - Cursus Impasse: The Pendomic Vows.Avante-Garde Blackened Death Metal.
27.Phobocosm - Bringer of Drought.Canadian Blackened Death Metal.Δισκάρα. Γενικά σε αυτή την
50άδα πέρα από την τελική δεκάδα οι άλλες θέσεις ταξινομούνται ανάλογα τα εκάστοτε γούστα μου.Τεράστιες αδικίες όπως αυτή εδώ.
26.Asphyx - Incoming Death. Οι θεοί ποτέ δεν απογοητεύουν και το σερί θα συνεχιστεί.
Critical top 25
25.Anaal Nathrakh - The Whole of the Law. Με το συγκρότημα είχα τουριστική σχέση.Αυτό που έκαναν φέτος όμως με άφησε άφωνο.Και όλα ξεκίνησαν απο την γαμημένα τέλεια διασκευή του Powerslave.Τι έχανα το άτομο.
24.Polyptich - Defying the Metastasis. Τεχνικό blackened death.Ναι ξέρω έχω πολλά τέτοια στην λίστα.Κανένα όμως δεν μου άφησε την εντύπωση ότι ακούω κάτι που θα με κάνει να νιώθω εξυπνότερος.
23.Destroyer 666 - Wildfire.Αν δεν είχε πεθάνει λίγο από το hype σίγουρα θα ήταν ψηλότερα.Δεν βρίσκει κανείς κάθε μέρα τόσο αβίαστα cool blackthrash με τόσες τραγουδάρες
22.Behexen - The Poisonous Path. Ο δρόμος που ακολουθούν στους τελευταίους τους δίσκους κορυφώνεται σε κάτι κατάμαυρο με πειστικά πορωτικές συνθέσεις .
21.Schammash - Triangle. Ένας δίσκος σε 3 γιγάντιες δόσεις.Όραμα θέληση και προοπτική.Δεν περίμενα πως κάτι τόσο γιγάντιο σε διάρκεια θα με άφηνε άφωνο.Avante-Garde Black Metal.
20.Ravencult - Force of Profanation. Τους ξέρουμε και τους αγαπάμε.Και το Morbid Blood ήταν ένα σοκ.Οι τύποι όχι απλά δεν επαναπαύθηκαν. Το αντίθετο μάλλον.RIFFS RIFFS RIFFS.
19.Terra Tenebrosa - The Reverses. Avante-Garde Black Metal από Σουηδία. Πραγματική έμπνευση και ηχητική υπόκρουση σε ένα θέατρο του παραλόγου.Καλλιτέχνες.
18.Abbath - Abbath. Ειλικρινά με το χέρι στην καρδιά, μετά την διάσπαση των Immortal ποιός το περίμενε?Εγώ πάντως όχι και με έκανε να καταπιώ την γλώσσα μου με το χαστούκι που μου έδωσε.
17.Altarage - NIHL. Blackened death metal με ουσία αιχμή, σκοτάδι τρόμο και όγκο.Δέος.
16. Naðra- Allir vegir til glötunar. Σας έχω ξαναπεί πόσο αγαπώ την ισλανδική σκηνή ε?Ε??
15.Hail Spirit Noir - Mayhem In Blue. Δεν ξέρω αν ο τίτλος και το εξώφυλλο έχουν να κάνουν με την ταφόπλακα ψυχών που είναι η Μεσόγειος ελέω μεταναστευτικού, ξέρω όμως ότι ίσως εδώ έχουμε την κορύφωση της τέχνης που δημιουργεί αυτό το συγκρότημα.
14.Plebean Grandstand - False Highs, True Lows : Γαλλικό Avante Garde Black Metal που μπλέκεται με mathcore και powerviolence.Επίσης τι ονοματάρα συγκροτήματος είναι αυτή?Ειλικρινά ακούστε το για να το πιστέψετε.Αγαπημένοι.
13.Aenaon - Hypnosophy. Οι τύποι με το Extance με έκαναν να πιστέψω ότι πέτυχαν κάτι τρομερό για τα δεδομένα του ήχου σε παγκόσμια κλίμακα.Ε τώρα με διέψευσαν πανηγυρικά.Ολοκληρωμένη καλλιτεχνική πρόταση.
12.Agatus - Eternalist.Όταν είδα ότι ανακοινώθηκε ο νέος τους δίσκους περίμενα μια κατεύθυνση προς το τελικό αποτέλεσμα αλλά όχι σίγουρα το αποτέλεσμα καθαυτό.Δεν ξέρω πόσα ψεγάδια έχει αυτός ο δίσκος, που δεν διεκδικεί βραβέιο πρωτοτυπίας, αλλά το συναίσθημα που εκπέμπουν οι συνθέσεις δεν το βρίσκω συχνά.Καθόλου συχνά.
11.Book of Sand - Occult Anarchist Propaganda. One man project από την Mineapolis.Experimental black metal με σαφή χροιά Red Anarchist Black Metal.Δεν έχω πολλά να πω για αυτή την κυκλοφορία αλλά μια ακρόαση δεν φτάνει για να πίασεις τι γίνεται εδώ.Και σήκωσε την γροθιά σου.
10.Cultes Des Ghoules - Coven, Or Evil Ways Instead of Love.
Είχα γράψει ότι ο προηγούμενος δίσκος τους είναι δεκάρι ακατέβατο.Δεν βρίσκεις συχνά black metal συγκρότημα να επιχειρεί να γράψει ένα τεράστιο έργο βασισμένο σε θεατρική δομή τόσο μεγάλης διάρκειας.Εδώ, ανάμεσα στους προοδευτικούς ρυθμούς, στον χαρακτηριστικό τους ήχο και στο έντονο στοιχείο του ελληνικού black metal ήχου, βρίσκεις την τελειότητα.Οι φωνητικές ακροβασίες του τραγουδιστή δε, δίνουν μια επιπλέον θεατρικότητα και αίσθηση μεγαλείου.
9.Eternal Champion - The Armor of Ire.
Το βλέπεις το όνομα άπιστε?Το εξώφυλλο το βλέπεις?Αν αυτά δεν σου λένε τίποτα, πήγαινε παρακάτω.Εδώ μιλάμε για τον ορισμό του έπους.Με συνθέσεις υπερ του δέοντος επικές, πολεμικές, ταξιδιάρικες, ατσαλένιες.Με έναν ήχο για σεμινάριο.Με ένα τραγουδιστή που θα θυμίσει ένα συνδυασμό Mark Shelton και Mike Scalzi. Ακόμα και λίγο από Eric Adams και Tim Baker. Ω θεοί, the riddle of steel has been revealed.Μέταλ φτιαγμένο με καρδιά και ατσάλι.
8.Μithras - On Strange Loops
Brutal progressive technical death metal. Έτσι έλεγε η περιγραφή.Καταξιωμένο όνομα στους γνώστες ήδη οι Mithras(εγώ φέτος τους έμαθα ο κατσαπλιάς).Αλλά η περιγραφή ξέχασε κάτι σημαντικό.Αμεσότητα και ευκολομνημόνευτες συνθέσεις.Μα καλά πως γίνεται αυτό?Και σε ένα κοσμολογικό/μαθηματικό sci - fi περιβάλλον?Ναι ρε γαμώ την τρέλα μου.Έχουν γραφτεί πολλά για αυτό τον δίσκο από την κυκλοφορία του και εγώ δεν είμαι ο κατάλληλος να πω λέξη παραπάνω.
7.Τhy Catafalque - Meta
Aς προσπεράσουμε το τραγικά κάκιστο εξώφυλλο που παραδόξως με έκανε και γέλασα.Ο δίσκος χτυπάει αλύπητα, από ιndustrial black metal, μέχρι pure avante garde σημεία, έως και γυναικεία φωνητικά.Ανελέητα death metal riffs έως και ατμοφαιρικά folk σημεία.Όταν η ταμπέλα του avante-garde παύει να είναι αυτοσκοπός και γίνεται ουσιαστική όσο δεν πάει μέσα στο όραμα ενός ανθρώπου.Η ιδιαιτερότητα αυτού του συγκροτήματος προκύπτει από την εσωτερική ανάγκη καλλιτεχνικής έκφρασης και όχι από τα συνοδευτικά που ακολουθούν την ταμπέλα μεταλ όταν αναφέρεται κάποιος σε αυτούς.Με σόκαρε σε τεράστιο βαθμό.
6.Ulcerate - Shrines of Paralysis
Δεν ξέρω αν εδώ οι γίγαντες αυτοί πιάνουν τα δυσθεώρητα στάνταρς που οι ίδιοι έθεσαν με τις προηγούμενες κυκλοφορίες τους(αλλά διάολε έφτασαν κοντά).Δεν ξέρω επίσης τι στο διάολο θα κυκλοφορήσουν στους επόμενους δίσκους τους.Στέκονται όμως εκεί ψηλά με τους Teitanblood και τους δικούς μας Dead Congregation ως οι άρχοντες του σύγχρονου death metal.Ενα κλινικά προσεγμένο αριστούργημα, τόσο βίαιο και επιθετικό όσο και ατμοσφαιρικό.Τεράστιοι.
5.Zeal And Ardor - Devil Is Fine
Eastern music(αν υπάρχει κάτι τέτοιο), gospel,blues,soul και industrial black metal.Πως μπλέκουν όλα αυτά σε ένα δίσκο που θα κάνει τους pure-ίστες να φύγουν τρέχοντας?Αυτό τον ήχο τον είχες ανάγκη αλλά δεν το ήξερες.Αυτό τον ήχο και τον συνδυασμό τον έψαχνες αλλά δεν ήξερες που να κοιτάξεις.Δεν ξέρω αν τεχνικά/μουσικά είναι άρτιο ή αν τα samples είναι τοποθετημένα to the point, ξέρω ότι αυτή η μίξη είναι τόσο προσιτή και ευκολομνημόνευτη, που καταφέρνει να εντυπωσιάσει όποιον αποφασίσει να ασχοληθεί μακριά απο τις προκαταλήψεις.Οφείλουν αυτα τα τραγούδια να γίνουν soundtracks σε urban b-movie cult ταινίες ταραντινικής αισθητικής.Τhe river bed will run red with the blood of the saints and the blood of the holy.
4.Antaeus - Condemnation
Όσοι παρακολουθούν αυτό το blog ξέρουν σίγουρα το κόλλημα μου με το γαλλικό black metal.Ήταν αυτό που με έκανε όταν πρωτοψαχνόμουν να ασχοληθώ με την μετα 90ς σκηνή του black metal.Oι Αntaeus στυλοβάτες αυτής της σκηνής, ξύπνησαν το black metal από λήθαργο με το συγκλονιστικο Cut Your Flesh And Worship Satan.Ο MkM είναι στα αυτιά μου ένας συγκλονιστικός στιχουργός/ερμηνευτής του οποίου οι προσωπικοί δαίμονες είναι η κινητήριος δύναμη και το επιστέγασμα στην τέχνη που δημιουργεί o Set.Σαπίλα, δυσωδία, μίσος, αποξένωση , αντιδραστικότητα.Και όλα αυτά στον νέο δίσκο του συγκροτήματος μετά από 10 χρόνια. Από την παραγωγή μέχρι τα drums-υπόδειγμα και τα θεότρελα φωνητικά του κτήνους αυτού είναι όλα τόσο φρέσκα που στην τελική θα σαπίσουν πιο γρήγορα τα αυτιά σου απ'ότι ο δίσκος.
3.Vektor - Terminal Redux
Το ξέραμε ότι έρχεται.Το ξέραμε ότι θα είναι καλό.Το ξέραμε πόσο νέρντουλες είναι οι τύποι.Ξέραμε ότι σίγουρα θα προετοιμάσουν κάτι απίστευτα ποιοτικό.Ίσως μέσα μας παρακαλούσαμε να μείνει αρκετή δόση thrash στο δίσκο για να έχουμε να μιλάμε για ένα συγκρότημα που διακρίνεται μέσα σε ένα ιδίωμα που είναι στην εντατική. Έλα μου όμως που το Terminal Redux είναι αυτά και πολλά παραπάνω.Είναι ένα ρίσκο, τόσο φρέσκο, τόσο ανεπιτήδευτο, τόσο γαμημένα metal, είναι πολλά.Είναι ολοκληρωμένο και πλέον το να κοτσάρεις την λέξη thrash δίπλα τους, κολακεύει το thrash.Και οι Deliverance(Opeth ντε!) τεχνοτροπίες στα ''Charging..'' και ''Recharging..'' είναι για μένα το κερασάκι στην τούρτα αυτού του sci fi concept έπους.Κάθε κομμάτι, μεμονωμένο κόσμημα.
2.Darkthrone - Arctic Thunder.
Όταν ανακοινώσανε ότι τα φωνητικά θα τα αναλάβει εξ ολοκλήρου ο Nocturno Culto, όλοι μέσα μας όσο και αν αγαπάμε τις cult/true metal/speed εμπνεύσεις του Gylve, αναθαρρήσαμε.Πιστέψαμε ότι θα έχουμε αυτό το ψύχος και την μαυρίλα και αποξένωση που γεννάνε τα Warrior - φωνητικά του Culto.Ε λοιπόν είχαμε αρκετά παραπάνω.Ο δίσκος εξέπληξε τόσο εμένα αλλά και όσους πιστεύανε ότι το Underground Resistance ήταν η κορύφωση αυτής της περιόδου του συγκροτήματος.Εδώ μιλάμε για φροντιστήριο σύνθεσης heavy metal.Δίδαξαν. Δεν είχαν να αποδείξουν τίποτα σε κανέναν και όμως απόδειξαν πως στο διάολο γίνεται μια συγκλονιστική αλλαγή ρυθμού, πως είναι ο τέλειος heavy ήχος με μια αίσθηση μαυρίλας να πλανάται παντού.Από το εξώφυλλο μέχρι τα αργόσυρτα σημεία.Ο κεραυνός έσκασε, και αν και δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας(απλά πήρανε στοιχεία από τον καλύτερο τους εαυτό), είναι σίγουρα μια γιορτή του μέταλ.Κοπανήσου πιες μπύρες γκάριζε με αυτό τον δίσκο, και ίσως καταλάβεις μεταξύ των ακροάσεων τι είναι αυτό που κάνει το black metal πραγματικά μαύρο.
1.Deathspell Omega - The Synarchy of Molten Bones.
Τι να πει κανείς για αυτό το συγκρότημα?Τι να αναλύσει που δεν έχει αναλυθεί?Τι θεωρίες να διατυπώσει που δεν έχουν διατυπωθεί?Πολλοί, πάρα πολλοί, προσπάθησαν να πάρουν λίγη από την δόξα τους και να την ενσωματώσουν στην μουσική τους.Πολλοί από αυτούς τους μιμητές είναι κάθε χρόνο στις λίστες μου.Αυτός ο δίσκος που για EP περιμέναμε, full length έσκασε, πήρε ψυχές,κεφάλια,αυτιά,μάτια κόκαλα.Και τα έλιωσε, τόσο επιθετικά, τόσο μηδενιστικά, τόσο τεχνοκρατικά, τόσο δομημένα ίσως όσο ποτέ αν και περιμέναμε αυτή την στροφή από τις τελευταίες τους κυκλοφορίες.Δεν περιμέναμε όμως τέτοια αβίαστη πειστικότητα και επιστροφή(αν φύγανε ποτέ), από τον θρόνο που κάθονται από το 2004 και μετά.Καθόρισαν μια ολόκληρη σκηνή, ενώ η προσέγγιση τους, αν και σίγουρα πάτησε σε συγκροτήματα του παρελθόντος, ετερόκλητα μουσικά μεταξύ τους, επηρέασε επίσης ετερόκλητα μεταξύ τους συγκροτήματα. Εδώ όμως το βροντερό παρόν που φωνάξανε με την υπερφυσική δαιμονική τους φωνή σε καθηλώνει.Αν αντέξεις να απορροφήσεις τα όσα γίνονται σε 4 μόλις κομμάτια.
0.Celtic Frost - Monotheist (10 years anniversary).
Η θέση εδώ είναι τιμητική καθώς η συμπλήρωση 10 χρόνων από τον τελευταίο δίσκο του συγκροτήματος συνοδεύθηκε από επανακυκλοφορία του. Αν δεν υπήρχε στην θέση 0 αυτός ο δίσκος για τον γράφοντα, δεν θα υπήρχε κανείς από όσους έχω αναφέρει μέχρι τώρα ίσως.Ο δίσκος που με έμπασε στο extreme metal, ακόμη και σήμερα στα αυτιά μου στέκει αγέρωχος επιβλητικός, αρχηγικός, φρέσκος και καθηλωτικός. Μεγαλείο που χτυπάει κάθε ταμπέλα του extreme ήχου.
Y.Γ.1.Όπως βλέπει κάποιος, πολλοί βετεράνοι που δεν μπηκαν στο veteran top 10, ήταν στην τελική 50αδα.O λόγος απλός.Οι δίσκοι τους παραήταν καλοί.Όχι απλά τίμιοι.
Υ.Γ.2.Mortui Vivos Docent. Το έχω αναφέρει αρκετές φορές.Ο νεκροί διδάσκουν ζωή.Μια φράση για μένα που σημαίνει πολλά.Το 2016 παίρνει καθώς φεύγει και τους πολλούς επώνυμους θανάτους καθώς και άπειρα θύματα τόσο της τρομοκρατίας, όσο και ενός ιμπεριαλιστικού πολέμου.Δεν θα πραγματοποιήσω νεκρολογία, αλλά θα αρκεστώ σε κάτι περιεκτικό.Η έννοια θάνατος και απώλεια, πλέον έχει χάσει την σημασία της, έχουμε γίνει χοντρόπετσοι, τα κοιτάμε όλα λογιστικά.Δεν προλαβαίνουμε να θρηνήσουμε για τίποτα καθώς ακολουθούν συνεχώς νέοι θάνατοι.Τελικά γινόμαστε αναίσθητοι και ίσως αυτός να ήταν ο σκοπός εξαρχής.Μην περιμένετε την απώλεια για να ευαισθητοποιηθείτε για κάτι η κάποιον.Γιατί ίσως ούτε τότε έχετε την ευκαιρία.Αλλά να είστε σίγουροι πως η απώλεια θα σας μάθει πως να εκτιμήσετε τα όσα έχετε κοντά σας, από τους οικείους σας μέχρι και να επανακαθορίσετε τις προτεραιότητες και τα όνειρά σας.Τα μαθήματα της απώλειας είναι τόσο σκληρά, όσο και αποτελεσματικά, αλλά μην καταφύγετε στον έσχατο τρόπο διδασκαλίας μιας αξίας.Σκεφτείτε.Και απολαύστε την μουσική η οποία δεν φθείρεται με τον χρόνο όντας πραγματική τέχνη.
Υ.Γ.3.Καλές γιορτές με υγεία κι ευημερία!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου